Πικροδάφνη (Nerium oleander)

Περιγραφή

Πικροδάφνη 

Nerium oleander

Η πικροδάφνη είναι θάμνος αειθαλής που φτάνει μέχρι ύψος 4 μέτρα. Ανθίζει από Μάιο έως Οκτώβριο με άνθη μονά, διπλά διαφόρων χρωμάτων. ευδοκιμεί σε όλα σχεδόν τα εδάφη, ακόμα και σε ξηρά και υφάλμυρα. Κατάλληλο για σχηματισμό μικρών δένδρων. Ανθεκτικό σε ξηροθερμικά κλίματα, ανέμους και την μόλυνση της ατμόσφαιρας. 

Η πικροδάφνη ή ροδοδάφνη (επιστημονική ονομασία Nerium oleander, Νήριον το ολέανδρον συνών. Νήριον η ροδοδάφνη) ανήκει στο γένος Νήριον (Nerium). Το είδος Ράιτια η αντιδυσεντερική (Wrightia antidysenterica) συν. Νήριον το αντιδυσεντερικόν (Nerium antidysentericum) είχε συμπεριληφθεί στο γένος παλαιότερα^[2]. Η ροδοδάφνη είναι ένας αειθαλής θάμνος της οικογένειας των αποκυνίδων που μπορεί να φτάσει σε ύψος 5 μέτρων, με τοξικά μέρη. Μεγαλώνει σε ηλιόλουστα μέρη με υγρό υπόστρωμα, όπως οι όχθες ποταμών σε χαμηλό υψόμετρο. Αντέχει επίσης τα ελαφρώς υφάλμυρα εδάφη. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα με μοσχεύματα. Έχει λογχοειδή, δερματώδη φύλλα και μονά ροζ-κόκκινα άνθη. Υπάρχουν και ποικιλίες με άσπρα, κίτρινα, μωβ και διπλά άνθη, οι οποίες καλλιεργούνται. Στην Ελλάδα είναι αυτοφυής, όπως και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Η τοξικότητα της πικροδάφνης οφείλεται στην τοξική ουσία νηριίνη, και έχει ως στόχο να προστατεύσει το φυτό από τις επιθέσεις ζώων.

Χρήσιμες πληροφορίες:

Η πικροδάφνη είναι δηλητηριώδες φυτό. Όλα τα μέρη του φυτού είναι τοξικά αν καταποθούν, ακόμα και το νερό του ανθοδοχείου, που τοποθετήθηκαν τα άνθη. Η τοξική δράση οφείλεται στην νηριίνη ή ολεανδρίνη, μια καρδιοτονωτική γλυκοσίδη ανάλογη της δακτυλίτιδας. Τα δραστικά συστατικά του εξάγονται από τα φύλλα. Έχουν γίνει αναφορές για δηλητηριάσεις ή θανάτους από λήψη πικροδάφνης, τσάι από φύλλα πικροδάφνης και για κάποια εκχυλίσματά της. Ακόμα και μία μικρή ποσότητα πικροδάφνης μπορεί να είναι θανατηφόρα προκαλώντας αναπνευστική παράλυση και καρδιακό επεισόδιο. Ακόμα και οι αναθυμιάσεις από το κάψιμο της πικροδάφνης είναι επικίνδυνες γι’ αυτό τα κλαδιά της δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται σαν καυσόξυλα.

Στην αρχαιότητα θεωρούνταν φάρμακο

Σύμφωνα με τον Διοσκορίδη, τα φύλλα και τα άνθη της «συν οίνω πινόμενα» μπορούν να σώσουν τον άνθρωπο από το δάγκωμα δηλητηριωδών εντόμων ή ερπετών. Ιστορικές αναφορές δείχνουν ότι οι Μεσοποτάμιοι, τον 15ο αιώνα μ.Χ., πίστευαν στις επουλωτικές-θεραπευτικές ιδιότητες της πικροδάφνης. Οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποιούσαν ένα μίγμα από πικροδάφνη και γλυκόριζα (liquorice) για ν’ αντιμετωπίσουν τον “κρασοπονοκέφαλο”. Ο Πλίνιος, ο “πρεσβύτερος”, ο γνωστός αρχαίος Έλληνας συγγραφέας, έγραψε για την όψη της πικροδάφνης, όπως επίσης για τις δηλητηριώδεις και ευεργετικές ιδιότητές της. Αραβες επιστήμονες-γιατροί χρησιμοποίησαν πρώτοι την πικροδάφνη σαν θεραπευτικό ενάντια στον καρκίνο τον 8ο αιώνα μ.Χ. Σήμερα, δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής επιστημονικά στοιχεία ότι η πικροδάφνη είναι αποτελεσματική στη αντιμετώπιση του καρκίνου ή οποιασδήποτε άλλης ασθένειας.

Επιπλέον πληροφορίες